Kilka osób siedzących na krzesłach podczas spotkania

Legionowscy seniorzy wraz ze Stowarzyszeniem Pomocy Potrzebującym „Nadzieja” oraz Urzędem Miasta Legionowo przeprowadzają konsultacje „Strategii działań miasta Legionowo na rzecz seniorów 60+ na lata 2022-2026”. Pierwsze z nich odbyły się wczoraj (28.04) w legionowskiej Poczytalni. Mają one doprowadzić do stworzenia dokumentu, który obejmie docelowo wszystkich mieszkańców Legionowa w wieku powyżej 60 lat, czyli około 12 tysięcy osób. Ma ona na celu stworzenie miasta przyjaznego seniorom poprzez udzielane im wsparcie, ich aktywizację i wykorzystanie drzemiącego w tej grupie społecznej potencjału, jak również opiekę nad nimi.

Uwagi i propozycje do Strategii można zgłaszać do SPP Nadzieja
do 30 czerwca 2022 r. na adres e-mailowy

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.


(w tym poprzez formularz uwag) lub telefonicznie pod nr 694 409 087.

Koordynatorem ds. Strategii tego projektu został Rafał Florczyk,koordynatorkami tematycznych zespołów eksperckich zostały: Dorota Wróbel-Górecka – „Zdrowie i edukacja”, Zenona Bańkowska - „Edukacja i kultura”, Renata Gorzelak – „Sfera obywatelska”. Wykonawca diagnozy jest Biuro Badań Społeczno-Ekonomicznych.

W polityce senioralnej chodzi o to, aby w wielu obszarach wypracować rozwiązania, które trafnie i efektywnie zaspokoją potrzeby osób starszych – mówi Rafał Florczyk, koordynator ds. strategii – widać, że już sama praca nad dokumentem przynosi konstruktywne wnioski a strategia, która powstanie będzie wyznacznikiem dla naszych przyszłych działań. Dlatego to tak ważny dokument, który pozwoli się gruntownie przygotować do zmian jakie zachodzą nieustannie w demografii. Teraz będziemy wsłuchiwać się w ich opinie i komentarze do projektu strategii.

Wstępne diagnozy wykazany w dokumencie to:

  1. Narastające poczucie izolacji wywołane przedłużającym się stanem pandemii Covid-19, niewystarczająca integracja z osobami z własnej grupy wiekowej jak i młodszymi pokoleniami. Lęk i frustracja wywołana stanem pandemii wymieniane są zarówno przez uczestników badania ankietowego jak i uczestników Zogniskowanych Wywiadów Grupowych (Kawiarenki konsultacyjne).
  2. Również z odpowiedzi uczestników obydwu wspomnianych badań można wnioskować o niezbyt wysokiej aktywności kulturowej i obywatelskiej seniorów, często powiązanej z niechęcią lub niewystarczającą motywacją do podejmowania takich aktywności; wynika to zarówno z przyzwyczajaniem się do stanu izolacji, jak również brakiem wystarczającej wiedzy na temat oferty rekreacyjnej, kulturowej i prospołecznej skierowanej specjalnie do grupy senioralnej.
  3. Zbyt niska dbałość o profilaktykę zdrowotną; większość uczestników badania ankietowego odwiedza lekarza dopiero wtedy kiedy coś im faktycznie dolega, rzadziej w celach profilaktycznych/kontrolnych.
  4. Wykluczenie cyfrowe dotyczące części seniorów, zwłaszcza tych najstarszych; efektem wykluczenia cyfrowego może być np. niemożność do aktywności kulturowej lub kształcenia za pomocą technik zdalnych; najstarsi seniorzy częściej załatwiają sprawy urzędowe stacjonarnie, „na miejscu”, podczas gdy nieco młodsi czynią to przez Internet, nie wychodząc z domu.
  5. Poczucie deficytów kulturowych, niewystarczającej integracji społecznej jest wspólne dla wszystkich badanych grup wiekowych. Motywacja do zmiany tego stanu rzeczy może być jednak różna w zależności od wieku seniora i/lub miejsca jego zamieszkania; wraz z wiekiem lub zamieszkiwaniem z dala od „centralnych” ośrodków miasta maleje i chęć opuszczania swojego miejsca zamieszkania.
  6. Na podstawie odbytych Spacerów Wirtualnych można stwierdzić, że generalnie obiekty użyteczności publicznej w Legionowie są na ogół dostępne i funkcjonalne dla seniorów. Pewnej poprawy w tym zakresie wymagają Miejski Ośrodek Kultury oraz Urząd Pocztowy na ul. Jagiellońskiej.
  7. Jak wynika z ankiet odesłanych przez instytucje i urzędy, Miasto Legionowo nie dysponuje osobnym dokumentem, który zawierałby strategię dotycząca realizacji zadań w zakresie szeroko rozumianej polityki senioralnej.
  8. Nie znaczy to, że poszczególne instytucje i urzędy nie realizują takich działań; przykładami są między innymi Muzeum Historyczne, Miejski Ośrodek Kultury oraz Urząd Miasta. Pojawia się jednak pytanie, czy działania te nie wykraczają poza niezbędne minimum; zresztą sami respondenci z niektórych instytucji (Miejska Biblioteka Publiczna) przyznają, ze poziom zaspokojenia wybranych potrzeb seniorów jest niewystarczający. Wydaje się nie być przypadkiem to, że blisko połowa instytucji, do których została wysłana ankieta diagnostyczna w formie elektronicznej, na nią nie odpowiedziała.